میریزد اشک غربت ازهر دوچشم مهمان
دیوارودر گرفته امشب سرم به دامان
هر سو اگر ببارد سنگ جفا وکینه
من میزنم حسین جان سنگ تو را به سینه
از چشم ماه کوفه ریزد ستاره امشب
بر غربتم بگرید دارالعماره امشب
جانانه ام کجایی جانم رسیده برلب
هنگام کوچه گردی هستم به یاد زینب
تا شد دلم پر از خون من یادلاله کردم
چون تازیانه دیدم یاد سه ساله کردم
کوفه دلش لبالب ازکینه ی تو باشد
صحبت زسم اسب واز سینه ی توباشد
سربسته گویم امشب ای بر شبم ستاره
از گوش دخترانت واکن تو گوشواره
ماندم چسان بگویم امشب چها شنیدم
بر دست اهل کوفه تیر سه شعبه دیدم